De hoeveelheden bovenaan zijn richtlijnen, alles hangt af van hoe dik je de soep wil en je eigen smaak...

Laat de kikkererwten een nacht weken in een kom met flink wat koud water (de kikkererwten kunnen flink wat water opslorpen - hun volume zal verdubbelen - , dus minimaal dubbel zoveel water als kikkererwten).

Giet ze de volgende dag af, doe in een kom, strooi er de natriumbicarbonaat over en laat 1 uur rusten.

Doe de kikkererwten dan in een keukendoek en wrijf ze in de doek zodat de velletjes van de erwten loskomen.

Spoel daarna zeer goed met flink veel koud water.

Doe ze dan in een kookpot, overgiet met water en laat een half uurtje koken. Je zal merken dat er witachtig schuim naar het oppervlakte komt drijven: dit moet je zo nu en dan gewoon afschuimen.

Ondertussen schil je de ajuinen en hak ze in kleine stukjes. Wie geen verse ajuin rechtstreeks in de soep wil, kan de ajuinen eerst in een pan stoven of bruinen (gestoofde ajuin is voor mij alvast beter voor mijn spijsvertering).

Voeg ze na een half uur bij de kikkererwten en laat samen verder weer 30 minuten pruttelen.

Ondertussen pers je de citroen en maak een papje zonder klonters met het citroensap en de maïzena (goed roeren met een vork). Ben je bang dat de soep te zuur zal zijn, maak dan een papje van het kookvocht en maïzena (tapiocabloem voor het voedselzandloper dieet) en voeg pas op het einde naar smaak citroensap toe.

Wanneer de kikkererwten zacht gekookt zijn (je kan ze dan makkelijk tussen duim en wijsvinger pletten), giet je er een scheut olijfolie bij.

Giet er dan traagjes het citroensap-maïzenapapje door, roer goed om, breng net aan de kook en laat 1 minuut sudderen zodat de soep kan indikken.

Proef, voeg indien nodig rotszout en peper toe en garneer met extra olijfolie en dille of venkel of korianderblaadjes.